27 Mart 2012 Salı

Kitaplar ve İnsanlar

Genelde okuduğum kitaplarla aramda bir bağ kuruyorum.Kitaptaki insanları hayal ediyorum, onların hayatlarını yaşıyorum, onlarla üzülüyorum, onlarla seviniyorum...Bazen kendimi onların yerine koyup düşünüyorum.Ben olsam napardım acaba diye...

O kadar sıkı sıkı bağlanıyorum ki.Misal; 2haftadır yolda okula gidip gelirken ve ders aralarında okuduğum kitap.Son 12 sayfası kalmış.Bitti biticek.Hemen bitsin istemiyorum.Elimden bırakmak istemiyorum.Oysa şuan hali hazırda ondan sonra okumak için sıraya koyduğum 3tane kitap var.Ama ben inatla son kalan sayfaları tek tek okuyorum.

Kitaplarla vedalaşmalarım hep zor gelir bana.Sanki terkediliyormuşum gibi üzülürüm.Kendimi yalnız hissederim bir an.Bir boşluk sarmalar bütün zihnimi.Bazen o kadar çok bağlanırım ki,hiç bitsin istemem...Tıpkı insanlara bağlandığım gibi.Her zamanki gibi ilk sayfaları sıkıcı gelir.Beklerim...Beni içine alacak bütün benliğimi dolduracak olan hikayenin can alıcı noktasını.O an gelir ve kitap benim için her saniye daha heyecanlı hale gelir.Okurum okurum çok okurum.Her şeyi bırakıp okurum.Yolda,evde,okulda, yolda yürürken bile...Aklımda hep kitap cümleleri olur.Oradaki hayat beni içine alıverir...Sonra ben o kitaba alışmış ve benimsemişken bitsin istemem.Gitsin istemem.Ve bile bile son sayfaları okurum.Bir ilişkinin biteceğini bile bile gülmek ve umut etmek gibi bir şey bu.Terk edileceğini bile bile adım atmak gibi bir şey bu.Garip bir his.Son sayfalara gelinir.Hikayenin sonu hakkında fikrim vardır aslında ama bir mucize beklerim.Ya farklı bir son olursa diye.Yazarın beni şaşırtmasını isterim.Hikayenin kaderi onun elindedir nasılsa.O nasıl hissederse öle bitecektir kitap.Ve yüzümde hafif bir tebessümle gülümserim heyecanımı gizleyerek, içimdeki korkuyu atmaya çalışarak son sayfayı çeviririm.Veeeee son cümleleri okurum.Bazen en unmadık sürprizler beni bekler, bazense bildiğim sonu okurum o cümlelerde.Sonra, son kapağı kapatıp arkama yaslanırım.Düşünürüm hikayeyi baştan sona..Nasıl başlamıştı,nasıl gelişmişti ve nasıl bitmişti.Bir yalnızlık hissi çöker yüreğime.Eeee napıcam ben şimdi yarın nasıl davranıcam nasıl yolculuk yapacağım diye düşünmeye başlarım.Alıştığım heyecanın ellerimden kayıp gitmesi sıkıntı verir aniden.Sonra kitaplığa bakıp ooo daha okunacak yeni hikayeler var yarın başlarım birine derim.Ama yapamam her şey güzelmiş gibi devam edemem hayatıma.Arkasından, yok bir kaç gün geçsin kitabı sindireyim iyice etkisi geçsin öyle başlarım sözleri takip eder düşüncelerimi...Kendimi bu kadar çok boğup hikayelere kaptırmayayım derim...

İşte benim kitaplara karşı hissettiklerim bunlar.Aslında insanlara karşı da hissettiklerim bunlar.Başladığım bir kitapla, hayatıma giren bir insanın bende bıraktığı hisler...İkisininde sonunda terkediliş var.Bile bile sona adım atmam var.Yazarın sonunu kabullenişim var...

Elimdeki kitabın son 12 sayfası.Bu gece değil ama yarın bitecek...Yarın bir kitap daha kitaplığımda yerini alacak.......Aaaa aklıma ne geldi hemen anlatıvereyim kitap demişken ;) Bugün D&R'e uğradım yeni bir kitap gördüm."Şahane hatalar" kitabın adı.Her bölümün sonunda sana 2 seçenek sunuluyor ve sen seçimine göre o sayfaya gidip hikayeye devam ediyorsun.Bölümler böle böle devam ediyor.Ve her seçiminle hikaye farklı bir yön alıyor...Yarın gidip o kitabı alacağım.Biraz benim de tuzum olsun hikayenin akışında :) daha da keyifle okurum.Belki bu sefer son benim istediğim gibi olur ;)

Uzun lafın kısası yeni kitaplar okumak gerek, yeni hikayelere şahit olmak gerek.Kitaplar insana yol gösterir tıpkı hayattaki tecrübeler gibi...O zaman napıyoruz bol bol kitap okuyoruzzzz...

Her geçen gün güzel kitaplarla tanışmanız dileğiyle... ;)

9 Mart 2012 Cuma

Fark

Tanıdık gelen sanki hiç gitmemiş hissi uyandıran Estambul...Uçağa bindiğimde farkettiğim tesadüf...Aynı koltuk numarası (23F) ile geliyordum.Ama bu sefer iki fark vardı ;)