Ne olursa olsun hep mücadeleye açık olun.Asla bana dokunmayan yılan bin yaşasın moduna girmeyin çünkü gün geldiğinde size dokunmayana yılan bütün zehrını akıtıcak işte ozaman sizde bu zehri tadanlar arasında olacaksınz.Elinizi taşın altına koymanın zamanı gelmedi mi artık.Sen yapmazsan ben yapmazsam biz yapmazsak karanlıklar nasıl çıkar aydınlığa !! Bu ülkenin kıymetını bilelim.Sahip çıkalım ! Netten bulduğum çok önce yazılmış olan bır yazıyı sizinle paylaşmak istiyorum...
"Karanlığı görüyor musunuz?
Dalga dalga büyüyen, ışığı boğmaya çalışan; yavaş, ama pervasız adımlarla uğursuz hedefine sinsice ilerleyen karanlığı görüyor musunuz? Vıcık vıcık pisliği ile bugüne ve yarına ipotek koymak isteyen karanlığı...
Görüyorsunuz elbette. Uğursuz seslerini duyuyorsunuz her yerde.
Her gün, tekrar tekrar soruyorum kendime.
“Peki, ne olacak bundan sonra? Nasıl olacak?” Yanıt ODTÜ stadyumundan geliyor.
“Umudu kesme yurdundan!”
Livaneli böyle sesleniyor, stadyumu dolduran yüzlere binlere.
“Nasıl başlarsa fırtına,
öyle diner birden bire.
bir ışık parlar yeniden,
karanlıklar arasından.
umudu kesme yurdundan.”
“Ama,” diyorum,
“Usta böyle demiyor. Diyor ki usta”
“onlar umudun düşmanıdır sevgilim,
akarsuyun,
meyve çağında ağacın,
serpilip gelişen hayatın düşmanı”
Anadolu’ya bakıyorum. Her yerde, çoban ateşleri gibi, kıvılcımlar yanıyor. Ülke bir uçtan diğerine kaynıyor derinden. Herkes susmuş. Herkes karamsar. Herkes ürkek.
Livaneli sesleniyor.
“Şah damarı vurulsa da,
dört bir yandan sarılsa da,
ışık yener karanlığı...
Bak çocukların gözlerine.
Umudu kesme yurdundan.”
ODTÜ stadyumundan yükselen müzik, yayılıyor Ankara’ya, Anadolu’ya...
Bugün dünden daha zor değil. Bugün dünden daha kötü değil. Umut, her toprakta yetişir. Yeter ki dokunsun toprağın bereketli anaç sıcaklığına.
“Yurt” benim. “Ülke” benim. “Vatan” benim.
“UMUT” benim. BEN!
Umudu kesmek yurdumdan, umudu kesmektir kendimden.
Öyleyse inadına varım. Eğer çıkılacaksa bir yola, tıpkı Mustafa Kemal gibi, ölümüne çıkılmalı. Ve eğer ölünecekse vatan için, bağımsız, onurlu bir Türkiye için...
İşte buna varım. Çünkü yaşayamam örümcek karanlığında. Çünkü “umudu kesemem yurdumdan”. "
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder