" Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim..."
Bu aralar Nazım Hikmet'in bu dizeleri hakim aklımın her köşesine.Ne güzel de söylemiş.Şimdi kızsam mı sevsem mi seni bilemedim der gibi.Kızamıyor olmanın verdiği sevinçle bazen kırılıyor olabilmenin verdiği hüzün...Herşeye rağmen bir insanla birlikte olabilmek.Nasıl bir his ki bu terketme isteği uyandırmıyor...Nasıl sağlam bir adım ki geriye atmıyor.Nasıl bir istek ki bu hep o nun yanında olmayı düşlüyor...
Mesafeler engel mi ki bunları hissetmeye ? İki şehir insanı ayırabilir mi ki? Değilmiş! Önemli olan şehirlerin yarattığı mesafe değilmiş, aslında önemli olan iki insanın yarattığı mesafeymiş bunları hissetmeye engel...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder